Bir Rus atasözü: “Kıtlık Alllah’tan, açlık insandan”der

İnsanoğlu yiyecek biriktirmeye başlayıncaya kadar, kıtlık zamanları dışında hiç aç kalmadı. Karnını doyuracak kadar yiyecek her zaman vardı çevresinde. Çok az miktarda vücutta bulunan yağ dokusu, sadece kıtlık ve kısa süreli yiyecek bulamadığı zamanlarda kullanılmak içindi. Bin yıllar boyunca tüm kompansasyon mekanizmaları hep “az”a göre ayarlandı. Hatta, toplumsal bakış açılarına da yansıdı “az”ın yüceltilmesi. “Çok” cazip dursa da, felsefelerde, dinlerde bir süre sonra her zaman sorunlara yol açan kirli bir kavram olarak kabul edildi.

Çatışma, eşitsizlik, iklim değişikliği ve ekonomik nedenlerle aslında dünyadaki herkese yetecek kadar yiyecek imkanı varolmasına rağmen, açlığın etkilediği 735 milyon kişi dışındaki bireyler, gıdaya erişimde herhangi bir sorun yaşamıyorlar. Ancak üzerinde durulması gereken bu gıda içeriğinin ne kadar sağlıklı olduğu ve bireylerin aldıkları bu enerjiyi nasıl harcadıkları. Sermaye artışını gerçekleştirmek için düşük maliyet üzerine planlanmış bir yaşam tarzı sonucu bir yandan bireyler, organizmaları için uygun olmayan içerikle “karnını doyururken” bir yandan da bunu harcamak için zaman ve mekan bulamamaya başladılar.

Tarihinde ilk defa toplu toklukla karşılaşan hücrelerimizin bu durumu aşacak kompansasyon mekanizmaları maalesef yoktu. Ve böylece tokluk dönemine girdik. Hücrelerimiz, aşırı substratın hücre içine girişini engellemek için, daha kalıcı bir çözüm buluncaya kadar, kendi içinde bir mikroenflamasyon oluşturularak durdurmaya çalıştı. Hücre içine girmeye çalışan substratlar sagılanan fazla insulin yardımıyla, daha sonra kullanılmak üzere yağ deposu olarak depolanmaya başladı. Önce cilt altına, sonra karın içine ve sonra karaciğer başta olmak üzere tüm organlara. Böylece bir “Mikroenflamasyon Hastalıkları Çağı” başladı: İlk basamakta Obezite, ateroskleroz, dislipemi, diyabet kanser, yağlı karaciğer, karaciğer sirozu, kanser, artroz, Alzheimer…

Görünen odur ki, karın doyurmak ile beslenmenin ayırdına varabileceğimiz, organizmamızın düzenli çalışmasını sağlayacak bir yaşam tarzını her bir birey için oluşturacağımız bir güne gelinceye kadar, biz nesil hekimler bu sorunları sadece engellemek için uğraşacağız

“Kıtlık zamanında insanları öldüren şey açlık değil fazlaca alıştıkları tokluktur” der İbn-i Haldun.

Neye alıştığımıza dikkat edip, zarar verenlerden vazgeçmeyi bilmediğimiz, bu yanlış yaşam biçimini sürdürmeye devam ettiğimiz sürece, sihirli bir formül ile kalıcı bir çözümün gerçekleşeceği günü bu salondaki en genç hekimin bile görebileceğini sanmıyoruz.

Rus atasözünü böyle mi değiştireceğiz acaba:
Kıtlık Allah’tan, açlık ve t(ç)okluk insandan.

Şu anda insanoğlunun karşılaştığı en sık hastalıkları konuşmak, ortak çözümler bulabilmek üzere Metabolik Sendrom Derneği’mizin düzenlediği sohbetlerimizde bu yıl 22. kez bir araya geleceğiz.

Hoş geldiniz, sefalar getirdiniz.

Prof. Dr. Kubilay Karşıdağ
XXII. Metabolik Sendrom Sempozyumu Organizasyon Komitesi Adına